چند روزی هست به استانبول سفر کردیم. فکر میکنم یکبار دیگه هم ۱۲ سال پیش به اینجا اومده بودم. یادمه اونسال چقدر همه چیز برام جذاب و بینظیر بود! جقدر بطافت هواش برام نو بود؛ سرسبزی خیابونهاش، آرامش گردش با کشتیش، زیبایی جزیره هاش، باحالی سنگفرشش، عشقولانه بودن دختر و پسرهاش . وای چه سفر رویایی بود برام!
یادمه اون سال آرزو کردم با آقای با شخصیتم بیام اینجا.
حالا اومدم با آقا و پسر با شخصیتم؛ اول از همه که برخورد تند و غیر مؤدبانه مردمش باعث شده که هرگز برای تفریح این شهر یا حتی کشور رو انتخاب نکنم. نمای شهر و جزیره ها رو به ویرانی میره و رسیدگی نشده! چیپس مورد علاقه ام طعم موندگی میده، ترجیح میدم تعامل کمتری با مردمش داشته باشم چون بی اعتماد شدم؛ درخود ماندگی مردمش برام عجیبه که حتی جوانهاش هم زبان انگلیسی رو در حد پایه بلد نیستند و طعم و کیفیت قهوه شون به یادموندنی نیست!
تو این فکر بودم که من زیاد توی این مدت جاهای با کیفیت دنیا رو دیدم و میتونم مزایا و معایب این مکان رو به درستی متوجه بشم و یا این شهر پسرفتهای چندجانبه داشته!
بنظرم میاد بخش اول پر رنگ تره و البته عدم رشد و پسرفت های منطقه توریستی موجب دگی من ازین فضا شده.
درباره این سایت